Poradnik zadłużonego

Dynamicznie zachodzące zmiany na rynku zatrudnienia oraz konsekwencje opóźnień w przewidywanym rozwoju gospodarczym okazały się być trudnością dla części konsumentów. Popularność kredytów jako tymczasowego środka zapobiegania niewypłacalności postawiła niektórych w skomplikowanym położeniu. Nagromadzenie kredytów i pożyczek okazuje się nieskuteczną próbą polepszenia swojej sytuacji finansowej. Rezultaty bywają bardzo niekorzystne: od pełnej utraty płynności finansowej, przez naliczanie odsetek od odsetek, na procesach windykacyjnych kończąc. Co zatem powinien w obliczu takich problemów zrobić zadłużony konsument?

Pierwsze kroki

Jednym z podstawowych rozwiązań w algorytmie postępowania w obliczu zadłużenia jest oczywiście próba porozumienia się kredytodawcami, zasygnalizowanie problemu. Poinformowanie banku jest w takim przypadku koniecznością, gdyż nie ma możliwości, aby zbagatelizował on problem niewypłacalności swojego kredytobiorcy. Dla banku bardziej korzystna jest zmiana warunków spłaty zadłużenia, niż całkowita utrata swoich środków. Możliwa jest na przykład modyfikacja warunków spłacania kredytu, kilkumiesięczna przerwa w spłacie lub wydłużenie jej okresu. Banki dysponują zestawem narzędzi, które pozwolą im odzyskać należności przy jednoczesny respektowaniu skutków wynikających z trudnej sytuacji materialnej zadłużonego.

Zbankrutuj!

Gdyby jednak takie kroki nie przyniosły oczekiwanych rezultatów, zadłużonemu konsumentowi pozostaje jeszcze ogłoszenie bankructwa. Procedura jest dosyć złożona i wymaga od dłużnika działań, które mają na celu uniknięcia ewentualnych nadużyć w korzystaniu z tej możliwości. Jednym z podstawowych warunków jakie należy spełnić jest brak nowych zobowiązań już po osiągnięciu poziomu niewypłacalności. Ogłoszenie bankructwa dla osób fizycznych ma bowiem przede wszystkim zabezpieczać osoby, które znalazły się w trudnej sytuacji finansowej z przyczyn nie wynikających z ich winy. Z czysto praktycznego punktu widzenia, wniosek o ogłoszenie bankructwa oraz odpowiednie oświadczenie o takim stanie rzeczy można sformułować samodzielnie i dostarczyć do sądu rejonowego. Gdy dostarczone dokumenty okażą się niekompletne, sąd zwróci się do wnioskodawcy z poleceniem u ich uzupełnienia.

Dostarczenie odpowiedniej dokumentacji nie oznacza jednak automatycznego powodzenia procedury ogłaszania bankructwa. Sama możliwość ma w założeniu służyć ochronie dłużników przed dalszym pogarszaniem się ich sytuacji, a konkretniej przed naliczanie kolejnych odsetek czy kar finansowych. Po pomyślnym przejściu procedury ogłoszenia niewypłacalności kredytodawcy nie mogą naliczać już kolejnych dodatkowych należności, a zadłużony ma od pięciu do siedmiu lat na całkowite lub częściowe uregulowanie swoich długów. Okazuje się jednak, że w praktyce sam proces również generuje koszty. Ich całość w zależności od konkretniej sytuacji nie wyniesie mniej niż około piętnaście procent egzekwowanej sumy, a jedynym ułatwieniem, jakie może zaproponować sąd tylko w skrajnych sytuacjach, jest zwolnienie dłużnika z opłacania kosztów sądowych. Wspomniane umorzenie części należności również jest możliwe tylko, gdy zadłużony kompletnie przedstawi brak środków na ich uregulowanie. Jeżeli sąd uzna, że umorzenie jest uzasadnione i podejmie pozytywną decyzję, to konsument w rezultacie zostaje pozbawiony prawa generowania kolejnych zadłużeń.

Nauka planowania

Taki stan rzeczy sprawia, że procedura ogłoszenia niewypłacalności przy jednoczesnym barku rezultatów działań narzędzi kredytodawców sprawia, że bankructwo nie jest rozwiązaniem, które w łatwy i bezproblemowy sposób umożliwi dłużnikowi poprawę sytuacji. Należy zatem na bieżąco śledzić aktualny stan swojego zadłużenia, w miarę możliwości unikać kolejnych zobowiązań oraz monitorować postęp spłacania należności.