Nieuregulowany dług? Bank może upomnieć się o jego spłatę nawet po kilku latach!

Kredytobiorcy muszą pamiętać, że wzięcie pożyczki nakłada na nich obowiązek jej spłaty w określonym terminie. Brak dopełnienia tego obowiązku może skutkować późniejszymi problemami z windykatorem lub komornikiem.

Klienci polskich banków już wiele razy przekonali się, że niespłacenie kredytu w terminie niesie ze sobą poważne konsekwencje. Dotyczy to m.in.: pewnego mężczyzny, który spłacił całość pożyczki, jednak kilka razy spóźnił się z zapłaceniem poszczególnych rat o parę dni. Opóźnienia te nie były wielkie, jednak sprawiły, że bank naliczył z ich tytułu karne odsetki. Po paru latach do jego drzwi zapukał windykator, który poinformował go, że ma on nieuregulowany dług – jego wysokość znacznie przewyższała wysokość pojedynczej raty.

Okazało się bowiem, że zadłużenie zostało naliczone na podstawie kosztów prowadzenia otwartego rachunku bankowego (zostałby on zamknięty tylko w momencie całkowitej spłaty kredytu oraz odsetek karnych za opóźnienia w spłatach rat). W podobnej sytuacji znaleźli się również klienci, którzy nie otrzymywali z banku zawiadomień o opóźnieniach. Bank wysyłał je bowiem za poleceniem nadania, a nie za poleceniem odbioru. Przez to często dostawały się one w niepowołane ręce – zwłaszcza, gdy kredytobiorca zmienił adres zamieszkania.

Bank nie musi informować o zaległym długu

Trzeba także pamiętać, że prawo bankowe nie nakłada na kredytodawców obowiązku wydania klientom dokumentów potwierdzających całkowitą spłatę zadłużenia. Odebranie potwierdzenia leży więc w interesie kredytobiorcy. Ponadto nie wolno zapominać, że zdarzają się sytuacje, w których dłużnik ma nieuregulowany dług, a bez problemu pożycza pieniądze w kolejnym banku. Banki nie muszą bowiem umieszczać danych klientów zalegających ze spłatami w bazach nieuczciwych dłużników.

Gdy kredytobiorca dowie się, że nie spłacił całego długu, powinien jak najszybciej udać się do oddziału banku i uregulować resztę wierzytelności. Należy bowiem podkreślić, że nawet niewielka kwota może spowodować, że narosną od niej ogromne odsetki. Co prawda, prawo bankowe reguluje, że bank nie ma prawa zmuszać klientów do uregulowania płatności, których wysokość jest niższa niż 5-krotność opłaty za wysłanie listu poleconego, jednak praktyka pokazuje, że zapis ten jest wielokrotnie obchodzony (np. do wysokości niedopłaty dolicza się koszty monitów).
Przeniesienie długu na windykatora

Banki mają prawo do przenoszenia wierzytelności na osoby trzecie (np. windykatorów) bez zgody dłużników. Przeniesienia takiego dokonuje się na podstawie cesji wierzytelności. W takiej sytuacji klient najczęściej dowiaduje się o przekazaniu jego długu dopiero, gdy dostanie pismo wzywające go do zapłaty od firmy windykacyjnej. Trzeba jednak pamiętać, że często okazuje się, że windykator dociera do kredytobiorców, którzy nie spłacili długu, gdyż o nim zapomnieli lub nie wiedzieli, że nie został on uregulowany w całości. Niekoniecznie więc dłużnik uchyla się od spłacenia wierzytelności z powodu złej woli.

Bez względu na powód pojawienia się zaległości kredytowych, windykatorzy prowadzą wobec dłużników bardzo wiele działań: czynności prewencyjne np. wywiad gospodarczy czy monitoring, interweniują na wczesnym etapie przeterminowania wierzytelności, a także reprezentują bank podczas postępowania egzekucyjnego. Windykatorom nie wolno jednak pod żadnym pozorem wchodzić do mieszkania dłużnika (chyba, że wyrazi on na to zgodę), zastraszać go, nękać telefonami czy informować o podjęciu kroków, do których pracownik firmy windykacyjnej nie jest uprawniony. Współpraca pomiędzy dłużnikiem a firmą windykacyjną musi więc odbywać się na zasadzie dobrowolności. Warto jednak pamiętać, że lekceważenie windykatora nie przynosi niczego dobrego – zwiększają się koszty postępowania, a windykator może wejść na drogę sądową.

Trzeba również pamiętać, że w praktyce długi nie ulegają przedawnieniu. Bank zawsze ma bowiem prawo do upomnienia się o spłatę długu – chyba, że przestanie on istnieć, czyli zostanie on spłacony.